بررسي ميزان بروز فيستول در بيماران تحت عمل ترميم شكاف كام در بيمارستان بو علي ساري
مجله علمي- پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي مازندران
1384 - شماره 47
علمي- پژوهشي
http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_id=739&sid=1&slc_lang=fa
|
بررسي توانايي نسخه نويسي ده بيماري شايع با روش OSCE در كارورزان دانشكده پزشكي ساري در تابستان 1383
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
1385- شماره 51
علمي- پژوهشي
http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-93&sid=1&slc_lang=fa
|
همه گير شناسي لپتوسپيروزيس در مناطق روستايي شهرستان قائم شهر مازندران در شهريور و مهر ماه 1383
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
1385- شماره 53
علمي- پژوهشي
http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-31-106&sid=1&slc_lang=fa
|
بررسي عاقبت و بقاي نوزادان مبتلا به ايسکميک- هيپوکسيک انسفالو پاتي بستري شده در بيمارستان حضرت علي اصغر (ع) بوشهر،85-1378
دو فصلنامه طب جنوب
1385- شماره 1
|
بيماري انسداد مزمن ريوي در افراد قلياني، يك مطالعه جمعيتي شاهد دار
دو فصلنامه طب جنوب
1385- شماره 2
علمي- پژوهشي
|
تعيين اولويتهاي پژوهشي پرستاري از ديدگاه پرستاران شاغل در شهرستان بوشهر به روش دلفي
دو فصلنامه طب جنوب
1386 - شماره 2
علمي- پژوهشي
|
بررسي اثر دانه گياه اسفرزه بر ميزان سطوح تري گلسيريد و ليپو پروتئين هاي سرمي
دو فصلنامه طب جنوب
1387 - دوره يازدهم، شماره 2
علمي- پژوهشي
|
Knowledge and practice of Health care workers and medical students towards universal precautions in hospitals in Mazandaran Province
Eastern Mediterranean Health Journal
2006 - 12( 5)
Khalilian A, BabaMahmoodi F,Peykanheirati M, Nozari M
اول از 5 نفر
|
فراوانی اختلال گفتار و ارتباط آن با رفتارهای مکیدن تغذیهای و غیر تغذیهای در کودکان پیشدبستانی شهر بوشهر
گیسو حاتمی۱ ، هاله حیدری تاش۱، سعیده فیروزبخت۱، نیلوفر معتمد* ۲
۱- گروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
۲- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران. ، motamedn@bpums.ac.ir
چکیده: (۷۷ مشاهده)
هدف اختلالات گفتار و زبان به عنوان یکی از مهمترین مشکلات سلامت عمومی محسوب میشود که عوارض ثانویه بسیار بهخصوص در کیفیت زندگی در دوران کودکی و بزرگسالی دارد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی اختلال گفتار و ارتباط آن با رفتارهای مکیدن فعلی و قبلی که توسط والدین گزارش شدهاند شامل تغذیه با شیرمادر، بطری، استفاده از پستانک، مکیدن انگشت و سایر رفتارهای مکیدن در کودکان پیشدبستانی بوشهر انجام شده است.
روش بررسی در پژوهش حاضر روش بررسی مقطعی بود که روی کودکان 3 تا 5 ساله شهر بوشهر در سال 95-1394 با استفاده از روش نمونهگیری دو مرحلهای انجام شد. در مرحله اول به صورت تصادفی ساده مهدکودکها و پیشدبستانیها انتخاب و در مرحله دوم در هر مهدکودک، کودکان به صورت تصادفی سیستماتیک وارد مطالعه شدند. اطلاعات تغذیه کودک در دوران شیرخوارگی و رفتارهای مکیدن، سن شروع و قطع تغذیه با شیر مادر و یا بطری، استفاده از پستانک، مکیدن انگشت و سایر رفتارهای تغذیهای در یک پرسشنامه محققساخته جمعآوری شد که والدین آن را تکمیل کردند. یک کارشناس گفتاردرمانی و دستیار او با بهکارگیری آزمون اطلاعات آوایی استاندارد بومیشده، مشکلات گفتار در کودکان پیشدبستانی را در محل هر پیش دبستانی ارزیابی کردند. دادهها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی ) و آزمونهای آماری تی مستقل (برای مقایسه متغیرهای کمّی بین دو گروه کودکان با و بدون اختلال گفتار)، مجذورکا (برای بررسی ارتباط متغیرهای دموگرافیک با اختلال گفتار) و رگرسیون لجستیک (برای مقایسه اختلال گفتار بین گروههای مختلف کودکان از نظر عادات مکیدن) و با بهکارگیری نرمافزار SPSS نسخه 18 تجزیهوتحلیل شد. در تمام تجزیهوتحلیلها سطح معنیداری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها در مجموع 222 کودک 3 تا 6 سال شامل 110 دختر (5/49 درصد) و 112 پسر ( 5/50 درصد) ارزیابی شدند. بیشتر مادران ( 5/72 درصد) و پدران (68 درصد) تحصیلات دانشگاهی داشتند. فراوانی اختلال گفتار 5/9 درصد (21 نفر) بود. در تولید گفتار 20 نفر (9 درصد) از کودکان دارای اختلال خفیف، 1 نفر (5/0 درصد) دارای اختلال متوسط و 201 نفر (5/90 درصد) طبیعی بودند. تمام کودکان مکانیسم دهانی طبیعی داشتند و هیچکدام از کودکان علل عضوی آشکاری نداشتند که باعث مشکل گفتاری شود. اندامهای تولید گفتار در تمام کودکان بررسیشده طبیعی بود. 212 نفر (5/95 درصد) از کودکان از شیر مادر تغذیه کردهاند. 125 نفر (3/56 درصد) از کودکان با بطری تغذیه کردهاند. بیشتر کودکان (9/50 درصد) تغذیه با شیر مادر را بدون مصرف همزمان با شیشه شیر داشتهاند. میانگین دوره تغذیه با شیر مادر 06/08±8/16 ماه و میانگین مدت تغذیه با طریق بطری 2/10±93/15 ماه بود. 83 کودک (4/37 درصد) از پستانک با میانگین زمانی 09/9±84/10 استفاده کردهاند. 22کودک (10درصد) عادت مکیدن انگشت داشتند. میانگین سنی شروع مکیدن انگشت 59/05±7/9 ماه و سن ترک مکیدن انگشت 82/8 15±ماه بود. بیشتر کودکان (4/5 درصد) گاهی سابقه مکیدن انگشت را داشتهاند. تنها 2/3 درصد (7 نفر) از کودکان سابقه مکیدن شیء دیگری به جز انگشت و پستانک را داشتهاند. میانگین سن مادران (09/0=P)، وزن کودکان (48/0=(Pو سن رفتن کودک به مهد (95/0=P) بین دو گروه با و بدون اختلال گفتار تفاوت معناداری نداشت. همچنین بین جنسیت کودک (25/0=P)، تحصیلات مادر (80/0=P)، تحصیلات پدر (33/0=P)، سابقه اوتیت حاد میانی(72/0=P) و سابقه بستری کودک در ماه اول تولد (1=P) با اختلال گفتار رابطه معناداری وجود نداشت. بین تغذیه با بطری (49/0=P)، مصرف پستانک (48/0=P)، بردن اشیا به دهان (50/0=P) و مصرف شیر مادر (1=P) با اختلال گفتار رابطه معناداری وجود نداشت. از بین عادات مکیدن در جمعیت مطالعهشده، فقط مکیدن انگشت با اختلال گفتار ارتباط معنیداری داشت (043/0=P). شانس اختلال گفتار در کودکان با عادت مکیدن انگشت 36/3 برابر (31/10-09/1=فاصله اطمینان 95 درصد) بیشتر از سایر کودکان بود.
نتیجهگیری فراوانی اختلال گفتار در کودکان مطالعهشده نسبت به مقادیر گزارششده در دنیا، بیشتر است و ارتباط معناداری بین عادت انگشت مکیدن با اختلال گفتار در کودکان 3 تا 5 سال شهر بوشهر وجود دارد. این موضوع اهمیت پیشگیری و درمان بهموقع و زودرس عادت مکیدن انگشت در کودکان پیش دبستانی را بیش از پیش آشکار میکند.
واژههای کلیدی: کودکان پیشدبستانی، رفتارهای مکیدن، اختلال گفتار
دریافت فایل پیوست
|
بررسی سطح سرمی سرب در کودکان ۷- ۶ ساله بوشهر در سال ۱۳۹۱
طب جنوب
دوره21، شماره 6
علمی-پژوهشی
گیسو حاتمی۱ ، سیدسجاد اقبالی۲، اسما درکی، غلامحسین محبی، فرحناز محبی، نیلوفر معتمد
ششم از شش نفر
زمینه: کودکان بیشتر مستعد مسمومیت با سرب هستند. هدف اندازهگیری سطح سرمی سرب در کودکان 7-6 ساله بوشهری در سال 1391 بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، 453 کودک در بدو ورود به مقطع ابتدائی، پس از تکمیل پرسشنامه جهت گرفتن نمونه خون به یک آزمایشگاه خاص ارجاع شدند. 283 نفر به آزمایشگاه مراجعه و CBC برای آنها انجام و نمونه سرم جهت اندازهگیری سرب از 272 نفر جدا شد.
یافتهها: به ترتیب 6/34 و 1/8 درصد کودکان سطح سرب بالاتر از 5 و 10 میکروگرم در دسیلیتر داشتند. رابطه معناداری بین جنس کودک (73/0=p)، تحصیلات مادر (43/0=p) و پدر (94/0=p)، نمایه توده بدنی (19/0=p)، آنمی (62/0=p)، میکروسیتوز (1=p) و پوشش رنگ روغن منزل (62/0=p) با سطح سرب وجود نداشت. بین دو گروه تفاوت معنیداری از نظر میانگین ضریب هوشی (39/0=p)، سن ساختمان (98/0=p) و مدت سکونت (58/0=p) وجود نداشت. در کودکان با سطح سرب بالاتر از 10، تعداد دندانهای پوسیده به طور معناداری بیشتر بود (037/0=p). بین تعداد دندانهای پوسیده با تحصیلات پدر رابطه معناداری بود (005/0=p).
نتیجهگیری: با توجه به اینکه در منطقه پرخطر برای مسمومیت سرب، حداقل 12 درصد یا بیشتر از کودکان آزمون شده سطح سرب 10 میکروگرم در دسیلیتر دارند، شهر بوشهر از مناطق با خطر پایین برای مسمومیت با سرب در کودکان میباشد. اگرچه پایش سطح سرب در کودکان بوشهری توصیه میشود.
واژههای کلیدی: سطح سرمی سرب، کودکان، عامل خطر، ایران
دریافت فایل پیوست
http://ismj.bpums.ac.ir/article-1-981-fa.pdf
|
Epidemiology of stroke in the south west of Iran: A cohort study
Social Determinants of Health
2017-4
ISC
Sudabeh Mohamadi, Niloofar Motamed, Afshin Ostovar, Reza Nemati
2 از 4 نفر
Background: Stroke is the second common cause of death in the world. It imposes a huge amount of economic and social burden on individuals, families, communities, and governments. There are significant regional differences in stroke incidence even within countries. The last information about stroke incidence in Bushehr is related to 2002-2003. Life expectancy is increasing and as a result burden of non-communicable diseases including stroke is in progress, so the current study was conducted to obtain a better picture of stroke incidence in Bushehr district, Iran, in 2013-2014.
Methods: In a retrospective cohort study, hospital files of all the individuals admitted as stroke or transient ischemic attack in the Persian Gulf and Salman-e-Farsi Hospitals in 2013-2014 were studied. A list of patients with diagnosis of stroke was prepared using International Classification of Disease 10. Bushehr middle year population was estimated based on the census (2011-2012). Age standardization was done according to World Health Organization standard population. Incidence correction was done using sensitivity analysis.
Results: In the study year, 255 cases of stroke were registered in two hospitals. The mean age was 65.3±14.14 years. Crude and standardized incidence of stroke were 92.71 (81.69-104.81) and 198.3 (189.68-207.22) per 100,000, respectively. Standardized incidence was higher in men as compared with women (P<0.001).
Conclusion: Stroke incidence is high, especially in men, in Bushehr district. A population-based stroke registry is necessary for more accurate estimation of the rates over time.
Keywords
Cerebrovascular Disorders; Incidence; Iran; Noncommunicable Diseases; Stroke
دریافت فایل پیوست
http://journals.sbmu.ac.ir/sdh/article/view/19188
|